Το παρόν έργο έχει ως αντικείμενο την εμπορία ανθρώπων (trafficking in human beings), η οποία αφενός είναι ένα φαινόμενο πολυδιάστατο που εξελίσσεται ταχέως και λαμβάνει συνεχώς νέες μορφές, αφετέρου συνιστά παγκόσμιο πρόβλημα με πολιτικές, δικαιικές, κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις. Αν και έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στην εμπορία ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση (πορνεία, παιδική πορνεία, παιδική πορνογραφία), στο πεδίο εφαρμογής του όρου, εμπίπτουν και άλλες μορφές εκμετάλλευσης, μεταξύ των οποίων η καταναγκαστική εργασία, η στρατολόγηση μαχητών για ένοπλες συρράξεις, το εμπόριο βρεφών και το εμπόριο οργάνων και ιστών. Η εμπορία ανθρώπων (trafficking) αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα αλλά και διεθνές ζήτημα, διότι σπάνια εξαντλείται εντός των συνόρων μίας χώρας, πλήττει δε τα περισσότερα κράτη της γης. Δεδομένου ότι η εμπορία ανθρώπων άπτεται πολλών κοινωνικών φαινομένων, η καταπολέμησή της τελεί σε σχέση αλληλεξάρτησης με τη νομική ρύθμιση άλλων θεμάτων, όπως η μετανάστευση, η χορήγηση ασύλου, η πορνεία, η εργασία και τα εργασιακά δικαιώματα, τα δικαιώματα των μειονοτήτων, η ανεργία, η καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος κ.ά. Η αντιμετώπιση της εμπορίας ανθρώπων δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής ενός αλλά περισσοτέρων κλάδων δικαίου, κυρίως δε του ποινικού, του εργατικού, του ενωσιακού και του διεθνούς δικαίου, καθώς επίσης και της εγκληματολογίας.

Το έργο πραγματοποιεί κριτική επισκόπηση του κανονιστικού και θεσμικού πλαισίου που έχει συστηθεί σε διεθνές και πανευρωπαϊκό επίπεδο για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων. Το υφιστάμενο πλαίσιο αντανακλά δύο διαφορετικές και πολλές φορές αντίθετες προσεγγίσεις, την κατασταλτική και την ανθρωποκεντρική. Κριτήριο της διάκρισης αποτελεί η έμφαση που αποδίδεται στη δίωξη των δραστών και την καταστολή του εγκλήματος από την πρώτη προσέγγιση, και στην προστασία των θυμάτων από τη δεύτερη. Με βάση αυτή τη διάκριση, οι δύο προσεγγίσεις εξετάζονται ως προς τις κύριες κατευθύνσεις και τα χαρακτηριστικά τους, αξιολογείται η αποτελεσματικότητα και αναδεικνύονται οι αδυναμίες τους.

Εκτός από την πληθώρα διεθνών και ευρωπαϊκών κειμένων κανονιστικού περιεχομένου, δεσμευτικών και μη, η Εμπορία Ανθρώπων μελετά τη σχετική νομολογία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία, την πρακτική της Επιτροπής του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, τη νομολογία του ΕΔΔΑ και της π. Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του Δι-Αμερικανικού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, καθώς και τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων. Οι αποφάσεις και θέσεις των οργάνων αυτών χρησιμεύουν κυρίως για την ερμηνεία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, τον προσδιορισμό της φύσης των υποχρεώσεων των κρατών που απορρέουν από αυτά, καθώς και τη διερεύνηση της εφαρμογής τους σε υποθέσεις εμπορίας ανθρώπων.